این دانه چه طعم اشنایی دارد

این قصه چه ساز بد صدایی دارد 

 

راه من و این کبوتران را کج کرد

این دست.که میل بی وفایی دارد

--------------

با خیالت سرخوشم این لحظه . خوابیدن چرا؟

تو که رفتی از کفم. نفرین و نالیدن چرا؟

 

این کبوتر ها ندارند طاقت جور و جفا

نازنین اخر بگو این دانه پاشیدن چرا؟

----------

رسم ماندن را نمی دانی نکن تو این چنین

دانه های عشق تو کنج دلم شد ته نشین

 

با کبوتر ها مکن کاری که با ما کرده ای

می دهد دستان تو بوی جدایی نازنین!

 

                                                        عرفان بهاری

 


موضوعات مرتبط: شعر_عرفان بهاری
برچسب ها: عرفان_بهاری , دست_کبوتر , شعر , دوبیتی

تاريخ : ۱۳۹۶/۰۶/۱۲ | 11:2 | نویسنده : ع.بهاری (صریر) |